“Seit über 100 Jahren machen Autos unabhängig. Nur eines macht abhängig, der Porsche 911.”

Vele jaren lang maakte Porsche reclame met deze slogan. In het Nederlands: ‘Al meer dan 100 jaar maken auto’s ons onafhankelijk, er is er maar één, die maakt je afhankelijk en dat is de Porsche 911 ‘.
Zelfs 50 jaar na de presentatie van de eerste 911, wordt dit nog door het overgrote deel van haar berijders als zodanig ervaren. Als het Porschevirus je eenmaal te pakken heeft, kom je er niet meer zomaar vanaf. Ik zal u proberen te verklaren waarom dat zo is.

Vandaag de dag rijd ik niet meer dagelijks in een 911. Dit was tot halverwege 2013 nog wel het geval, namelijk in een 997 4S uit 2010. De reden voor het uitstapje naar een watergekoelde 911 was niet geheel onlogisch.
Het fenomeen ‘je afhankelijk voelen van een auto’ is iets ongrijpbaars en voor de luchtgekoelde Porsches had ik wel een idee wat dat gevoel bij mij opriep.
Ik wilde echter weten of Porsche de doorontwikkeling niet alleen op technisch vlak had kunnen realiseren, maar ook de emotie van de luchtgekoelde 911 had kunnen vasthouden.
Je kunt een 911 pas goed beoordelen wanneer je deze ook daadwerkelijk zelf voor een langere periode hebt gereden.

De watergekoelde 911 is een fantastische ‘rijdersauto’. Met veel plezier en geheel probleemloos heb ik 30.000 kilometer gereden in deze Porsche en ook daar was sprake van een zekere mate van ‘afhankelijkheid’; het gevoel dat opkomt wanneer je door het raam naar je 911 kijkt en de drang krijgt om de sleutels te pakken voor een aantal ‘nutteloze’ kilometers, puur en alleen om de behoefte aan Porscheplezier te stillen.

Toch is dit niet dezelfde soort ‘afhankelijkheid’ als die je ervaart met een luchtgekoelde 911.
De nieuwe generatie voldoet duidelijk meer aan de eisen die worden gesteld door de hedendaagse consument en bij het ontwikkelen van de auto is het gevecht met de concurrentie duidelijk van invloed geweest op het resultaat, met bekerhouders en andere onzinnige opties tot gevolg. Dit heeft wel degelijk invloed gehad op de beleving en de emotie van de moderne 911, die minder of misschien op een andere manier aanwezig is als bij de luchtgekoelde Porsches.

Stap eens in een oude Porsche 911, een 964 of een 993. Het geluid van het dichtslaan van het portier galmt na als dat van een stemvork. Het is topkwaliteit, gemaakt om vele decennia van te genieten en dat kun je zien en horen.
Dat geldt ook voor de motor, wanneer je deze luchtgekoelde 6-cilinders laat ontwaken, hoor je een heerlijke grommende roffel die je verleidt het gaspedaal een paar keer diep in te trappen.
 
Het interieur van alle Porsches tot modeljaar 1997 is ook wel meegegaan met de wensen van de consument, maar niet overdreven luxe en geheel tijdloos. En wanneer je met een luchtgekoelde 911 de weg op draait, dan dwingt deze altijd een bepaalde gezonde dosis respect af bij haar berijder.
Dit is niet meer van toepassing op de hedendaagse moderne Porsches. Daar wordt de auto beteugeld door de vele computersystemen, waardoor ik regelmatig 911 bestuurders, niet gehinderd door enige kennis van zaken, op volle snelheid een bocht zie ingaan en trots die bocht weer zie uitkomen, zonder zich te realiseren dat de computer ze op de weg heeft gehouden.

Nee, doe mij maar het echte werk! Ik wil meer beleving en focus mij op de luchtgekoelde 911.
De Porsches vertalen naar mijn mening hun tijdsgeest;  de  vrijheid van de ‘seventies’, de zakelijkheid van de ‘eighties’ en de welvaart van de ‘nineties’! De Porsche van de twintigste eeuw vertaalt helaas ook haar huidige tijdgeest, waar de boventoon wordt gevoerd door commercieel geweld, waarbij elk haastig nieuwe modelletje steeds meer ten koste gaat van een stukje ‘Porsche beleving’. Er is geen tijd meer om er echt van te genieten.

Toen ik dan ook mijn slechts 3 jaar oude full options 997 4S, met een nieuwwaarde van 180.000 euro, bij de dealer kwam inruilen op een mooie goed onderhouden 993 4S uit 1997 en men mij kenbaar maakte dat ik daar dan wel op moest bijbetalen, dacht ik: DOEN!